پروتز ناخن چیست؟ پروتز ناخن به طور خلاصه به معنای نصب صفحه ناخن مصنوعی به علت آسیب فیزیکی ناخن یا بیماری بر روی انگشتان پا یا دست است. پروتز ناخن در سال 1953 توسط جوزف گریپمایر توسعه یافت. با توجه به توسعه و بهبود مداوم، این روش امروزی متنوع‌ترین و بهترین برای نصب ناخن مصنوعی بر روی ناخن های آسیب دیده است.
پروتز ناخن برای چه کسانی مناسب است؟
مهم‌ترین علت استفاده از پروتز ناخن، امکان اصلاح ناخن است. به کمک ماده آنگویسان (UNGUISAN)، ما درمان‌های زیادی را بر روی ناخن انجام می‌دهیم. پروتز ناخن می تواند به دلایلی مانند خرد شدن پس از اصابت ضربه یا جراحی‌های ناموفق ناخن یا برای اهداف زیبایی و غیره مورد استفاده قرار گیرد. از نظر شکل، رنگ و ویژگی‌ها، پروتز ناخن شبیه ناخن طبیعی است که به شکل دائم و به آرامی با بقیه ناخن ترکیب می‌شود و پایه‌ای برای پردازش ایجاد می‌کند. ماندگاری پروتز ناخن تا شش ماه است و امکان دستیابی به اهداف درمانی بلندمدت را نیز فراهم می‌کند. پروتز ناخت در کل روشی مقرون به صرفه است. در زمان فرایند انجام پروتز ناخن، بیمار احساس خوبی دارد و می‌تواند همه فعالیت‌های روزمره را انجام دهد.
نمونه‌هایی از پروتز ناخن
در تصاویر زیر وضعیت بیمار پیش از شروع درمان و تفاوت قبل و بعد از نصب صفحه ناخن را مشاهده می‌کنید. در ابتدای درمان، ناخن دچار مشکل به خوبی آماده سازی شده و سپس یک صفحه مصنوعی ساخته می‌شود تا بیمار به مدت شش ماه از آن استفاده کند.
مشکلات ناخن ناسالم
مشکلات ناخن ناسالمعلت متداول مراجعه به متخصص پا، تغییر در ظاهر ناخن‌های پا یا از بین رفتن کامل آنها بعد از آسیب یا عفونت‌های قارچی و باکتریایی است. در بسیاری از موارد، اختلال در رشد و ظاهر ناخن‌های پا می‌تواند باعث درد و نیز ظاهر ناخوشایند آنها می‌شود و این شدیداً بر روی سلامت و عملکرد کلی فرد تأثیر می‌گذارد. ناخن پا یک عملکرد محافظتی دارد و از دست دادن یا تغییر شکل آن می‌تواند باعث آشکاری بستر ناخن شود که سلامت فالانکس دیستال و کل انگشت پا را تهدید می‌کند. در چنین مواردی فرد ممکن است که با کاهش حس لامسه، تغییر موقعیت انگشتان پا یا تغییر در راه رفتن مواجه شود. در موارد حادتر، آسیب جزئی یا از دست دادن کامل صفحه ناخن به عفونت اجازه می‌دهد تا به بافت‌های عمیق‌تر نفوذ کند و حتی باعث استئومیلیت (فرایند نکروز چرکی که در استخوان و مغز استخوان و نیز بافت‌های نرم اطراف ایجاد می‌شود) یا گانگرن اندام تحتانی (نکروز بافت در یک موجود زنده با تغییر رنگ بافت به سیاه) می‌شود.
همچنین هر نوع تغییر در شکل ناخن می‌تواند ناشی از عوامل ژنتیکی، اختلالات ارتوپدی، داروها، استعمال دخانیات یا قرارگیری در معرض مواد مضر باشد. اغلب علت آسیب به صفحه ناخن مربوط به کفش‌هایی می‌شود که به درستی انتخاب نشده‌اند مانند کفش‌های خیلی تنگ، کفش‌هایی با دماغه خیلی باریک یا کفش‌های پاشنه بلند. جدایی ناخن از بستر آن نیز می‌تواند در شرایط وجود هیپرکراتوزهای، زگیل یا میخچه هایپونیکیال شایع باشد. افراد باید بدانند که یک علت بسیار متداول آسیب به ناخن، انجام پدیکور بد و غیر استاندارد است. شایع‌ترین عارضه پدیکور بد، پارونیشیا (التهاب حاشیه ناخن ناشی از عفونت‌هایی مانند سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوک، استرپتوکوک و کریپتوکوک) است.
بیماری‌هایی که باعث تغییر ناخن‌ها می‌شوند
اونیکومایکوزیس
اونیکومیکوزیس یک عفونت قارچی انگشتان پا یا دست است که می‌تواند هر یک از اجزای واحد ناخن مانند ماتریکس، بستر یا صفحه را تحت تأثیر قرار دهد. اونیکومیکوزیس می‌تواند باعث درد، ناراحتی و تغییر شکل و نیز محدودیت‌های فیزیکی و کاری شدید و کاهش کیفیت زندگی افراد شود. اونیکومیکوزیس حدود 10 درصد از جمعیت بزرگسال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و افراد مسن با احتمال بیشتری به آن دچار می‌شوند. همچنین مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر این مشکل قرار می‌گیرند. اونیکومیکوزیس حدود 50 درصد از کل بیماری‌های ناخن را تشکیل می‌دهد. گئورگ مایسنر نخستین کسی بود که در سال 1853 متوجه شد که این بیماری در اثر یک عفونت قارچی ایجاد می‌شود. متداول‌ترین علامت عفونت قارچی ناخن، افزایش ضخامت و تغییر رنگ ناخن است که می‌تواند سفید، سیاه، زرد یا سبز باشد. با پیشرفت عفونت، ناخن می‌تواند شکننده شود و قسمت‌هایی از آن بیفتند یا به شکل کامل از انگشت پا یا دست جدا شوند. اگر به این عارضه رسیدگی نشود، پوست زیر و اطراف ناخن می‌تواند تحریک و باعث ایجاد درد شدید شود. نواحی سفید یا زرد بر روی بستر ناخن یا پوست فلسی نزدیک به ناخن نیز می‌توانند باعث ایجاد بوی بدی شوند.
در حالت کلی اونیکومیکوزیس، درد یا سایر علائم فیزیولوژیکی ندارد مگر در مواردی که وضعیت حاد شود. افراد مبتلا به اونیکومیکوزیس می‌توانند در نتیجه ظاهر بد ناخن‌های خود، با مشکلات روحی مواجه شوند به خصوص اگر انگشتان دست آنها که دائماً در معرض دید است، آسیب دیده باشند. درماتوفیتیدها ضایعات پوستی بدون قارچ هستند که می‌توانند در نتیجه عفونت قارچی در سایر نقاط بدن ایجاد شوند و به شکل بثورات یا خارش در قسمتی از بدن غیر آلوده به قارچ ظاهر شوند. درماتوفیتیدها نوعی واکنش آلرژیک به قارچ هستند و تشخیص آن معمولاً بر اساس ظاهر است و با آزمایشاتی تأیید می‌شود. اسمیر هیدروکسید پتاسیم، کشت، بازرسی بافت‌شناسی و واکنش زنجیره‌ای پلیمراز، چهار مورد سنجش اولیه هستند. خراشیدن یا برش ناخن معمولاً نمونه‌هایی هستند که بازرسی می‌شوند. به نظر می‌رسد که رنگ آمیزی اسید-شیف دوره‌ای در بیوپسی صفحه ناخن بهتر از کشت یا آزمایش مستقیم هیدروکسید پتاسیم (KOH) باشد. برای شناسایی موفقیت‌آمیز غیر درماتوفیت ممکن است که نیاز به چندین نمونه داشته باشیم. عمده داروهای خوراکی مورد استفاده برای درمان اونیکومیکوزیس عبارتند از: گریزئوفولوین، تربینافین، ایتراکونازول و کتوکونازول. همچنین معایب داروهای ضد قارچ خوراکی شامل مدت درمان طولانی تر و عوارض جانبی بیشتر مانند تربینافین می‌شوند.
اونیکولیز
اونیکولیز زمانی اتفاق می‌افتد که صفحه ناخن از بستر ناخن در انگشتان دست و پا جدا شود. ظاهر رنگ پریده صفحه ناخن جدا شده از بستر ناخن برای تشخیص آن مورد توجه قرار می‌گیرد. اکثر آسیب‌ها به انگشتان، ناشی از ضربه، مانیکور، رفتار شغلی یا خودساخته است. پسوریازیس و پسوریازیس پوسچولار شایع‌ترین عوامل ایجاد آنیکولیز ناخن هستند. درماتیت فوتوتوکسیک ناشی از دارو به شکل بالقوه می‌تواند باعث انیکولیز انگشت شود. وقتی جدایی مذکور رخ می‌دهد، فلور محیطی یک کلنی موقت در فضای خالی ایجاد می‌کند. زنان بیشتر از مردان از اونیکولیز انگشت رنج می‌برند. کاندیدا آلبیکنس اغلب از محیط اونیکولیتیک بازیابی می‌شود. بسیاری از مطالعات به دنبال پیوند مخمر به عنوان یک علت و معلول هستند، اما شواهد مربوطه هنوز ناکافی است و درمان کاندیدا آنیکولیز انگشت را بهبود نمی‌بخشند. نزدیکی انگشتان به دستگاه گوارش می‌تواند جداسازی مکرر کاندیدا و سودوموناس را در اونیکولیز ناخن در زنان توضیح دهد. آلبیکنس در دستگاه گوارش وجود دارد. با توجه به اینکه همه بیوتاهای مستعمره کننده رطوبت پسند هستند و در یک محیط خشک نمی‌توانند زنده بمانند، بنابراین درمان اونیکولیز انگشت با دمنده مو بهترین راه برای درمان آن است. پاتوژنز اونیکولیز ناخن پا تا حدودی شایع است و در اثر فشار بر روی انگشتان پا به دلیل کفش‌های تنگ در زمان پیاده‌روی و در نتیجه ناهمواری کف پای صاف و راه رفتن نامتقارن همراه با فشار بیشتر بر روی پا ایجاد می‌شود.
دیابت شیرین
بیماران دیابتی دارای انواع تغییرات پاتولوژیک هستند که می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر روی وضعیت ناخن داشته باشند. این کشفیات شامل انیکولیز اولیه تا انواع مکانیسم‌های ویروسی و نیز تخریب بزرگ و دائمی می‌شود. به علت ماهیت این بیماری، بیماران دیابتی بیشتر در معرض ناهنجاری‌های ناخن مانند اونیکوکریپتوز، اونیکومیکوز و سایر ناهنجاری‌ها و آسیب‌های ساختاری ناخن هستند. بیش از یک سوم افراد دیابتی ناهنجاری‌های ناخن دارند و 2.77 برابر بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به قارچ‌های ناخن هستند. دیابت اغلب باعث نفروپاتی، نوروپاتی محیطی، رتینوپاتی، بیماری‌های قلبی عروقی و گردش خون ضعیف می‌شود. این موارد پیامدهای ثانویه مرتبط با بیماری‌های متعدد ناخن را تشدید می‌کنند. مشکلات دیابت شامل تهاجم میکروبی، عفونت، زخم و آسیب ناشی از این پیامدهای دیابت و تمایل به ایجاد ناهنجاری‌های متعدد ناخن می‌شوند.
همچنین به علت این خطرات، شناسایی و درمان ناهنجاری‌های ناخن در جمعیت دیابتی بسیار مهم است. ناخن‌هایی که مورد هجوم قارچ قرار گرفته‌اند، می‌توانند به ناخن‌های مجاور، پوست و بستر ناخن آسیب وارد کنند و به عنوان مخزن دیگری برای سایر قارچ‌ها عمل کنند و احتمال پیامدهای بیشتر و انتشار عفونی را افزایش دهند. نوروپاتی محیطی که بسیاری از افراد دیابتی مبتلا به آن هستند، می‌تواند باعث ایجاد خراش‌ها و ضایعات کوچک شود. وقتی این خراش‌ها و زخم‌ها عفونی می‌شوند، می‌توانند باعث ایجاد زخم و گسترش بیشتر آن شوند. ناهنجاری‌های ناخن مانند اونیکوکریپتوز و اونیکومیکوزیس باید در طول معاینه پای افراد دیابتی ارزیابی شوند. ناهنجاری‌های ناخن کنترل نشده می‌توانند عواقب جدی مانند زخم و عفونت به دنبال داشته باشند. پزشکان کودکان باید به دنبال زخم‌های بستر ناخنی باشند که ناشی از اگزوستوزهای زیر زبانی، استئوکندروم‌های دیستال و اندکندروم‌ها هستند. همچنین برای جلوگیری از عوارض و پیامدهای مرتبط، اهداف درمانی باید تمرکز بر روی پیشگیری و درمان فعال اونیکومیکوزیس و سایر مشکلات ناخن داشته باشند. پزشکان در ابتدا باید مشکلات ناخن را تشخیص دهند. اونیکولیز، هیپرکراتوز، ناخن‌های شکننده، التهاب پارونیشیا و تغییر رنگ از جمله علائم بالینی اونیکومیکوزیس هستند. حساسیت نسبت به لمس مستقیم صفحه ناخن و وجود ناهنجاری از جمله علائمی هستند که نیاز به ارزیابی رادیوگرافیک فالانکس دیستال را نشان می‌دهند تا مشخص شود که آیا مشکل اگزوستوز، استئوکندروم، اندوکندروما یا استئومیلیت وجود دارد یا خیر.
بعد از حذف این ناهنجاری‌های استخوانی، پزشکان باید میکروارگانیسم عامل را شناسایی کنند. بعد از آزمایش هیدروکسید پتاسیم (KOH)، شناسایی با کشت قارچ یا میکروسکوپ مستقیم شروع می‌شود. از طریق مشاهده مستقیم می‌توان وجود قطعات هیف را تشخیص داد اما مشاهده مستقیم نمی‌تواند وجود ارگانیسم‌های خاص را مشخص کند. همچنین نتایج حاصل می‌توانند بین درماتوفیت و غیردرماتوفیت تمایز قائل شوند. در اینجا از درماتوفیتها، کپک‌های غیردرماتوفیت و گونه‌های مساعد برای افتراق پاتوژن‌هایی استفاده می‌شوند که عامل انیکومایکوزیس هستند. برای محافظت موقت و کمک به شکل‌گیری صحیح ناخن، می‌توان از پروتزهای جزئی یا کامل استفاده کرد. پروتز ناخن شامل ایجاد ناخن مصنوعی یا قطعات آن و نیز تقویت ناخن‌های آسیب دیده با مواد خاص می‌شود. روش‌های مختلفی برای ایجاد ناخن‌های مصنوعی با هدف ترمیم بهینه بستر ناخن وجود دارند و در بیشتر موارد نتیجه کاربرد آنها مطلوب است.
مزایای پروتز ناخن
مزایای پروتز ناخن عبارتند از:
- ظاهر زیبای ناخن‌ها
- فاقد عوارض جانبی
- محافظت از بستر ناخن در برابر تغییر شکل و عفونت
- اطمینان از شکل‌گیری درست صفحات ناخن
متخصصین پا در کلینیک پوست، ونورولوژی، آلرژی و ایمونولوژی ای‌ام‌سی (EMC) فناوری‌های منحصر به فردی برای ترمیم ناخن‌های آسیب دیده و ایجاد پروتز برای جایگزینی جزئی یا کامل ناخن آسیب دیده در اختیار دارند. پروتز ناخن به کمک مواد زیر انجام می‌شود:
- توده ناخن آماده
- پلیمر اکریلیک دو جزئی
- صفحات پلیمری پردازش شده و در شرایط فشار سرد
- فناوری انباشت عمیق برای پروتزهای کامل
- پروتز ابریشم
- مواد اکریلیک
- ناخن‌های مصنوعی جزئی یا کامل ساخته شده از مواد سخت‌کننده سبک (این موارد در صورت قرارگیری در معرض اشعه ماوراءبنفش سخت و محکم می‌شوند).
در مواردی که ریزش قابل توجه ناخن وجود دارد، رشد ناخن می‌تواند تا یک سال طول بکشد. در این مدت باید به شکل مرتب وضعیت ناخن طبیعی ارزیابی شود و در فواصل زمانی پروتز تعویض گردد. به عنوان یک قاعده، هر پروتز بیاد در مدت زمان محدودی استفاده شود. یک پروتز که به درستی ساخته شده است، تقریباً در همه موارد به ترمیم کامل ناخن پا کمک می‌کند و همیشه زیبایی به دنبال خواهد داشت. بخش مراقبت از ناخن سالن سان از پروتکل‌های اروپایی تبعیت می کنند. آنها متخصصانی مجرب، مشهور، با تجربه کاری گسترده و آموزش‌های قبلی هستند. مراجعین ما می‌توانند از آخرین فناوری‌ها و نیز روش‌های نوآورانه و خاص درمان چند رشته‌ای استفاده کنند.
استفاده از خدمات پروتز ناخن سالن سان
پروتز ناخن به نصب صفحه ناخن مصنوعی در نتیجه آسیب مکانیکی ناخن اشاره دارد. اجرای پروتزهای ناخن دردناک و آزاردهنده نیست. در طول دوره درمان، زندگی افراد دستخوش تغییر نمی‌شود. ناخن مصنوعی یک سرویس جدید است و می‌تواند بیماران جدیدی را به شما معرفی کند. برای استفاده از این سرویس کافیست همین الان با سالن سان تماس گرفته و از مشاوره کارشناسان ما بهره ببرید.